Let's talk about history...

Als we opstaan en naar buiten kijken zien we meteen weer het prachtige stuk natuur en het is weer heerlijk weer. De zon schijnt en we ontbijten in de zon met 'lakeview'. Dit is zo op en top genieten! Rond 10.00 uur rijden we weg en even voor Penticton wordt het heel druk. Voor we deze stad uiteindelijk gepasseerd zijn, zijn we ruim een half uur verder. Zo enorm veel verkeerslichten, eigenlijk stoplichten, want het was elke keer raak. Rood...….

De volgende grotere plaats waar we even een stop wilden maken was Vernon. Enkele kilometers ervoor zou een zogenaamd lookout point zijn. En wat voor één! Een geweldig uitzicht over Shaka Lake met aan de noordelijke punt Vernon. We hebben er even onze stoeltjes bij uitgeklapt, broodje erbij, wat te drinken en natuurlijk enkele foto's en film geschoten. Inmiddels was er nog een camper gestopt met twee oudere Engelstalige mensen.

Op de een of andere manier komen we steeds heel snel met andere mensen aan de praat en zo ook hier. De man vroeg waar we vandaag kwamen. Na mijn reactie vertelde hij dat zijn roots in Apeldoorn liggen. Hij is inmiddels al 62 jaar in Canada, maar tijdens het gesprek komen plaatsnamen als Kampen (vanwege zijn studie), Zwolle, Wapenveld, Rotterdam, Capelle aan de IJssel voorbij. Allerlei redenen die hem met die plaatsen hebben verbonden. Hij zegt nog wel wat contact met neven en ooms te hebben, maar is er voor het laatst in 1994 geweest. Vlak voor we afscheid nemen geeft hij ons zijn visitekaartje. Hij blijkt een dominee te zijn die met pensioen is. Goeie kerel, zo vinden wij.

In ons informatieboek over British Columbia heeft Marion gelezen dat er in Vernon door een kunstenaar 'murals' zijn gemaakt. Dit zijn muurschilderingen die projectmatig zijn aangebracht door Michelle Lowrey, die hierbij steun kreeg van de gemeente en hiermee werkloze jongeren bezig hield. Dit wilden we gaan bekijken. Als zou blijken dat het niet veel voorstelde, zouden we zo weer verder rijden. Eerst naar het Visitor Centre, om na te gaan waar deze 'murals' zich in de stad bevinden. We kregen volop informatie en zelfs nog een kaart waar we 2 uur bij een parkeermeter gratis mochten parkeren. Stukje service! Daar kan men in Nederland van leren!

Nadat we de camper in het centrum hadden neergezet, hebben we een rondje gemaakt langs de bijna 30 schilderingen. Wat een artiest moet deze Michelle zijn! Geweldig goed om op deze schaal dergelijke kunstwerken te maken.

We hoorden bij het Visitor Centre dat er ergens in de stad gewerkt werd aan een nieuwe 'mural'; het zogenaamde Sunflower project. We konden dat niet direct vinden en wilden het bijna maar laten voor wat het was en keken nog net even ergens om de hoek van een gebouw. En ja hoor, daar was men bezig. Stijgers, verf, kwasten, maar vooral ook mensen die ermee aan het werk waren. Nou ja, eentje dan. De anderen zaten even uit de zon (het was vandaag af en toe 30 graden!)elkaar te beschilderen. Op de benen van enkele meiden verschenen bloemen en andere sierlijke dingen. We stelden een van de vrouwen een vraag en kwamen aan de klets. Het bleek de meesteres zelf te zijn, Michelle Lowrey. We vertelden haar dat we haar werk mooi vinden en zij begon de verhalen er achter te vertellen. Vooral het huidig project heeft heel wat voeten in de aarde gehad. Het gaat over het verhaal uit de geschiedenis dat eigenlijk nooit verteld werd en bijna niet wordt. Een zogenaamde 'hidden story', een verborgen verhaal. Michelle vertelt erover dat ze van Oekraïense afkomst is en dat ze veel weer over wat mensen van buitenlandse afkomst ook in Canada hebben meegemaakt. Interneringskampen, met allerlei gruwelijkheden. Vele Canadezen denken, zeggen, vinden en/of weten voor zichzelf dat dit in Canada nooit is gebeurd. Kop in het zand? Ver van mijn bed? Horen, zien, zwijgen? We vertelden hoe de geschiedenis zich nog dagelijks lijkt te herhalen. Wat te denken van de asielzoekers in Nederland die nergens heen kunnen als ze uitgeprocedeerd zijn, maar (nog) niet terug kunnen naar hun land van herkomst? Zo hebben we nog heel veel uitgewisseld en Michelle gaf aan dat ze ons zo heel veel anders vond dan de meeste mensen die haar werk kwamen bekijken. Heel positief, heel mensgericht, heel erg begrijpend van wat zij met haar schilderingen wil zeggen. We hebben wel drie kwartier staan kletsen! Daarna zijn we op zoek gegaan naar een cafeetje of restaurant waar we wat konden gaan drinken. Van al het praten in de volle zon hebben we dorst gekregen.

Terwijl we voor een stoplicht staan te wachten, vraagt ineens een jonge Canadese vrouw naast ons of we uit Nederland komen. Dat bevestigen we en dan vertelt ze dat ze onze taal herkende, maar dat het ook een beetje lijkt op de taal die haar moeder spreekt. Haar moeder blijkt namelijk uit Hengelo te komen. Hoezo, kleine wereld?! Deze mevrouw Steneker is geen bekende, maar we vinden het wel grappig dat je vele duizenden kilometers van huis in een wildvreemde stad door een wildvreemde vrouw over iets relatief bekends wordt aangesproken.

Daarna hebben we toch echt even iets gedronken, zijn we verder gereden en zijn we even buiten de plaats Sicamous neergestreken op Homestead RV and Campground. Het stikt hier van de muggen en pluizen, maar we hebben weer een mooi plekkie voor de nacht. Morgen Shuswap Lake en omgeving en ook nog weer een overnachting hier in de buurt. We hebben het enorm naar onze zin, hebben niet het idee we pas voor de 3e dag met de camper onderweg zijn. Het lijkt al veel langer en het voelt goed. Hopelijk blijft het weer ook zo lekker meewerken.