Over River Safari, beren, Bald Eagles en hotseknotsrammelweg

Het eerste wat opvalt vandaag; Het is droog en zon tracht er weer doorheen te komen. We rijden tegen kwart voor tien van de campground af richting Visitor Centre. Dat is zo'n 5 minuten rijden en als we daar aan komen blijken er al heel wat meer toeristen onderweg te zijn. Het is weekend, dus ook veel Canadezen die zelf onderweg zijn. Wat willen we? Informatie over relatief snel te bereiken mooie punten in de omgeving, wandelingen, Nescafé, videobandjes, een omvormer en een telefoonkaart. Nescafé? Niet te koop! Videobandjes en een omvormer? Idem dito! Telefoonkaart hebben we en informatie over de omgeving ook. Op basis daarvan besluiten we in deze omgeving geen highlights en/of wandeling te gaan doen. Teveel tijd en/of de bewolking die bij de echte highlight, Mount Robson, nog te laag hangt. Het grootste deel zie je niet tot nauwelijks. Mount Robson is de hoogste berg van de Canadese Rocky Mountains met een kleine 4000 meter hoogte. Wat we nog wel gedaan hebben in het Visitor Centre; 2 vesten (allebei 1) en een jas voor mij gekocht. Mooie souvenirs en lekker draagbaar. Dan in het restaurant een koffie to go op de vuist en karren maar....

Next stop; the Reargard Falls. Mooie watervallen op zo'n 10 minuten in de richting die we toch op moeten richting Clearwater. Na de watervallen hebben we zo'n 20 minuten gereden als de kogel door kerk gaat; Marion gaat de camper besturen. Korte uitleg en rijden maar! Het is even wennen, maar ze redt zich best. Een veel betere ervaring dan Nieuw Zeeland, waar ze het maar eng vond om in een relatief grote auto te rijden en dan met het stuur rechts links op de weg rijden. Hier in Canada is het net als in Nederland.

We zien onderweg enkele grote borden die verwijzen naar The River Safari. Subtitle; "One Amazing Hour". We zijn nieuwsgierig en na ongeveer drie kwartier rijden komen we even voor het stadje Blue River bij de afslag naar The River Safari. We rijden over een smalle brug waar echt maar één voertuig tegelijk overheen kan. Ik schat in dat er zelfs geen fiets naast kon, maar Marion stuurt ons paleis op wielen er keurig overheen. Een kilometer verder komen we op de parkeerplaats van The River Safari. Het ziet er mooi uit. Het is toeristisch, maar zó aangelegd en georganiseerd, dat het er toch heel natuurlijk en passend bij de omgeving is gemaakt. Eenmaal binnen weten we al snel wat The River Safari inhoudt. Met een snelle boot een stuk The North Thompson River op. Op zoek naar zwarte beren, elanden (zeer zeldzaam gezien), Arenden en ander natuurschoon. We worden geplaatst op de boot van half twee en hebben nog ruim een half uur. Dus, koffie voor mij, biertje (Canadian Cariboos) voor Marion en allebei een heerlijke hamburger. Ik weet zeker dat ik vaker naar McDonalds zou gaan als ze daar de hamburgers op deze manier zouden klaar maken.

Tegen half twee mogen we ons klaar maken om in de snelle boot te gaan. Waterproof jacket wordt nadrukkelijk aangeraden, zwemvest is verplicht en zelfs een water afstotende deken krijgen we mee aan boord. Mocht het te koud worden op het water.... Als we afvaren drijven we eerst met de stroom mee. De motor is nog uit, terwijl Zak, onze captain, ons enige uitleg geeft over onze tocht. Hij vertelt ons dat we op zoek gaan naar de eerder genoemde dieren, maar dat hij ze helaas niet kan vragen om aar ons toe te komen. Het blijven nu eenmaal wilde dieren. Hij geeft ons 'hoop' door te zeggen dat ze eens een periode van 8 dagen achter elkaar hebben gehad, waarin ze geen zwarte beer hebben gezien. Maar de laatste dagen gaat het behoorlijk goed. Duimen maar!

De motor gaat aan en in een sukkeltempo varen we de eerste 200 meter weg van het startpunt. En dan ineens; Gas erop en gaan met die banaan! Heerlijk! Kop in de wind, zon op de kop, een wijd stuk water op en genieten maar! Nu al, vinden we het het geld waard. Na zo'n 10 minuten stevig doorvaren minderen we vaart en gaan we zelfs heel langzaam varen op zo'n 10 meter van de oever. Alle aanwezig ogen speuren langs de rand van het water en de kort daarboven liggende bosrand. Dan ineens, een jonge zwarte beer. Heerlijk zijn gang gaand, spelend, onderzoekend, speurend, etend. Ineens zoekt hij een boom op en klimt hij daar heel snel en verbazingwekkend gemakkelijk in. Volgens Zak is dit gedrag van een jonge beer dat hij alleen vertoont als er een andere beer in de buurt is. Hij zoekt dan een relatief hoge dunne Den uit. Daar kan hij dan bovenin klimmen en als de boomtop dan gaat heen en weer zwiepen gebeurt er verder niets. Een volwassen beer kan dat niet, want door diens gewicht zal de boom afknappen. De jonge beer is dan dus voor die tijd even veilig.

Terug naar ons jonge beertje.  Hij wordt geschat op zo'n anderhalf jaar oud en zal dus kort geleden door zijn moeder zijn verstoten. Hij moet dan zichzelf kunnen redden en dat kan knap lastig zijn. Even later is hij uit de boom, snuffelt nog wat rond, ook vlak bij het water, even later is hij weg, het bos in. We hebben prachtige opnames kunnen maken van heel dichtbij. Geweldig! We varen 100 meter verder en daar dient beer(tje) nummer twee zich aan. Die is iets minder actief en foto's nemen en filmen is iets lastiger, maar ook hier genieten we weer van.

Dan varen we verder richting het gebied waar veel wetland is, veel ondiepe gedeelten met water zijn en The North Thompson River verder slingert. Omdat we een klein stukje door ondiep water moeten varen, herverdeelt Zak de mensen aan boord nog enigszins. En dan gaat ie! Hard en suizend vlak langs rietkragen en onder water liggende boomstronken, snelle bochten...….Heerlijk! Het doet me een klein beetje denken aan onze toch met de Shotover Jet in Queenstown, Nieuw Zeeland. Om dit te kunnen moet je verdraaid goed kunnen varen. Het is genieten, genieten en nog eens genieten! We hebben helaas geen Eland gezien, maar daar malen we niet om.

We varen terug en leggen onderweg nog even aan om te kijken bij een werkelijk prachtige waterval. Daarna terug naar de thuishaven. Vlak voor we de bocht naar de aanlegsteiger willen maken, wijs ik Zak op iets verderop op het water. Het lijkt me een grote roofvogel. Zak vaart er nog even heen en het blijkt een grote Bald Eagle te zijn die op een boomstronk in het water zit. We varen heel rustig dichterbij en deze hele grote Arend blijft rustig zitten. Af en toe draaiend met zijn spierwitte kop, zijn ogen spieden de omgeving af en dan ineens vliegt hij weg. Ik denk dat we hem toch zeker tot op zo'n 10 a 15 meter genaderd zijn. Met magnifiek grote vleugelslagen vliegt hij weg en stijgt hij snel op om even later boven in een hoge boom de omgeving opnieuw in de gaten te gaan houden. Even daarna vliegt er een andere grote roofvogel over. Een Osprey wordt die hier genoemd. Ik weet zo niet wat dat in het Nederlands is, maar daar kom ik nog wel achter. Wel prachtig zoals dat dier hoog in de lucht zweeft.

We stappen uit, bedanken, stappen in de camper en rijden weg. Bruggetje over en dan.... stop! Er zijn rails, er is een spoorwegovergang en precies daarop staat de op twee na laatste wagon van en trein. Eerder hebben we al geschreven hoe lang die gevaartes kunnen zijn, maar dat doet er hier niet toe. Al stond er alleen een locomotief, dan nog konden we niet verder. Gelukkig duurde het maar ongeveer 10 minuten voor hij weg reed en wij ook verder konden. Op naar Clearwater, op naar Wells Grey National Park.

Om vijf voor vijf stoppen we in Clearwater om te tanken. Daar konden we ook een soort Nescafé kopen, dus dat zit voorlopig wel weer snor. Om even over vijf melden we ons bij het Visitor Centre in Clearwater. Jammer, maar helaas; om vijf uur gesloten! Morgen weer een dag. Daar wachten we niet op. We rijden Wells Grey NP in met de informatie die we hebben. Dat zou voorlopig genoeg moeten zijn. De campground waar we naar toe willen en die ons door een aantal mensen is aangeraden, ligt zo'n 65 kilometer het National Park in. No problem? De eerste 40 a 45 kilometer rijden we over een over het algemeen goede weg. Dan begint het asfalt slechter te worden en opeens is het geen asfalt meer, maar een tot harde ondergrond aangereden weg van zand en gravel. Veel hobbels en gaten er in. De camper rammelt met alles er op, er aan en er in. Uiteindelijk komen we bij Clearwater Lake Campground aan. Prachtig midden in de natuur, langs een rivier, vlakbij het meer, maar vooral; vrijwel vol! Oh jee! Zo'n eind gereden over zo'n rotweg en dan voor niets? Nee, er is gelukkig nog een plek vrij.

In eerste instantie zouden we hier volgens de planning twee nachten staan, maar we weten nu al dat we dat niet gaan doen. Er is veel te zien in Wells grey NP, maar dan zitten we daarvoor op deze campground niet goed. Tenzij we van vissen, kanoën, hele lange wandelingen en dergelijke houden. We rijden dus morgen hier weer weg en willen op de terugweg het park uit in ieder geval nog de Helmcken Falls gaan zien.

Na het eten hebben we nog een stukje gelopen op en rond de campground. Die laatste hebben we snel gezien en een wandeling naar een viewpoint ergens buiten de camping op de berg en in het bos achter ons, hebben we op een bepaald moment onderbroken en we zijn terug gegaan. Het was te onduidelijk hoever het nog was, hoe lang het nog zou duren tot het viewpoint en ook tot het start/eindpunt. Bovendien liepen we midden in het bos, niemand die wist dat we dit nu aan het doen waren, het liep tegen zonsondergang en het leek erop dat het in het bos snel donkerder zou gaan worden. Bovendien waren we ook helemaal onvoorbereid als we beren zouden tegenkomen. Geen berenspray (pepperspray), geen telefoon. Overigens, telefoon hebben we hier niets aan, want bereik hebben we al sinds Jasper niet meer. Handig die mobieltjes...

Al met al toch weer een hele mooie dag. Morgen verder genieten!

Marc